tag:blogger.com,1999:blog-45265191257391489752024-03-13T20:52:04.493-07:00ΤαμιευτήριοEliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.comBlogger58125tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-68073317330276253822015-04-20T17:26:00.003-07:002015-04-20T17:26:44.553-07:00Αν Θέλεις Να Λέγεσαι Άνθρωπος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος<br />
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και το δίκαιο.<br />
<span id="more-166"></span>Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ΄τις φωνές<br />Το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.<br />
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων<br />
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.<br />
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.<br />
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια<br />
Αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες<br />Μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα<br />
Αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου<br />
Έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς<br />
Εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.<br />
Δεν έχεις καιρό<br />
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου<br />
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.<br />
<br />
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος<br />
Μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη<br />Ή το παιδί σου.<br />
Δε θα διστάσεις.<br />
Θ΄απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου<br />
Θ΄απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι<br />
Για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.<br />
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.<br />
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,<br />
Να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι<br />
Είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄το κόκκινο στόμα της αγάπης σου<br />
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.<br />
Μα εσύ πρέπει να τ΄αποχαιρετήσεις όλ΄αυτά και να ξεκινήσεις<br />
Γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,<br />
Για όλα τ΄άστρα, για όλες τις λάμπες και<br />
Για όλα τα όνειρα<br />
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.<br />
<br />
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος<br />
Μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή και περισσότερα χρόνια<br />
Μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,<br />
Τη μάνα σου και τον κόσμο.<br />
Εσύ και μες απ΄ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου<br />
Θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .<br />
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα<br />
Θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο<br />
Απ΄τ΄άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.<br />
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν τα μαλλιά σου<br />
Δε θα γερνάς.<br />
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος<br />
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο<br />
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος<br />
<br />
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος<br />
Θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.<br />
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό γράμμα στη μάνα σου<br />
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη:<br />
Ειρήνη<br />Σα ναγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.<br />
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό<br />
Να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια<br />
Σα να στεκόσουνα μπροστά σ΄ολάκαιρο το μέλλον.<br />
Να μπορείς, απάνω απ΄την ομοβροντία που σε σκοτώνει<br />
Εσύ ν΄ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που<br />
Τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.<br />
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.</div>
Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-44570319413376085712012-06-30T15:02:00.000-07:002012-06-30T15:02:26.818-07:00Το Τίποτα Σαλπίζοντας Στη Χαυνωμένη Αθήνα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Στάθηκε στο παράθυρο. Έξω, η πορεία<br />
Παρέες παρέες διέρρεε πίσω απ' το τζάμι.<br />
Κραυγές, συνθήματα, σπασμοί: μια κωμωδία<br />
<br />
Παιγμένη αποκαρδιωτικά, κι όμως οικεία,<br />
Όσο ο βραχνάς της απειλής<br />
Που συνηθίζεται στο τέλος, τον ξεχνάει κανείς,<br />
<br />
Σαν σφαίρα κοιμισμένη στη θαλάμη.<br />
Από τον δρόμο ανέβαινε μια ηλεκτρισμένη ηχώ·<br />
Κάποιοι βομβάρδιζαν τη νέα Ιεριχώ<br />
<br />
Με τα πυρά μιας μικροφωνικής.<br />
Άλλοι, με ύφος αεροστάτου που δεν πέφτει,<br />
Γρονθοκοπούσαν τον ουράνιο καθρέφτη.<br />
<br />
«Όλα λαός», θυμήθηκε, κι αυτά κι εκείνα.<br />
Ο κόρος, έστω· ο κόπος· η αηδία.<br />
Ο θόρυβος που ορκίζεται πως είναι μανιφέστο.<br />
<br />
Το τίποτα σαλπίζοντας στη χαυνωμένη Αθήνα.
</div>Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-74164951507861053812012-06-06T17:16:00.000-07:002012-06-06T17:16:24.361-07:00Ο Ουρανός Δεν Έχει Άλλες Ιστορίες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ο ουρανός δεν έχει άλλες ιστορίες,<br />
Άλλο σκοτάδι, φως κρυφό που δεν ειπώθη,<br />
Άλλη ψυχή να του χαλάμε για να κλώθει<br />
Πολέμους, έρωτες, λαμπρές εκεχειρίες.<br />
<br />
Όμως απόψε που είχε θέατρο να φύγει,<br />
Πορφύρας άπλωμα για την υπόκλισή του,
<b> </b><br />
<b>Με πυρπολεί το φως με δάφνες του απροσίτου</b>,<br />
Όλα ισχύουν και μια δόξα τα τυλίγει.<br />
<br />
Όλα πυργώνουν, πάλι πέφτουν, και βραδιάζει<br />
Στα χρονικά του έρωτα και του θανάτου,<br />
Σκόνη και σκύβαλα, συντρίμματα και χνώτα·<br />
<br />
Ένα μικρό παιδί μες στα σκεπάσματά του<br />
Ανοίγει πάλι λίγο κόσμο και διαβάζει<br />
Πριν κοιμηθεί σ’ ένα παράπονο από φώτα.
</div>Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-87714922722904473482011-10-03T07:57:00.000-07:002011-10-03T07:57:19.856-07:00The Ballad Of Choosing<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Love brought a garland to my feet today<br />
Offering to crown my head withal, and said:<br />
"The year is young, it is the time of May,<br />
Autumn is distant, and the winter, dead"<br />
And would therewith my brows have garlanded<br />
But that I asked him "Is not this a fire<br />
To burn the scorched brain through my maddened head?<br />
Thou has a guerdon, is it not for hire?"<br />
<br />
Fame brought a golden crown, bejeweled o'er<br />
With precious rubies beyond price, and cried<br />
"The world is young, thy name shall evermore<br />
Ring in men's ears, stately and glorified"<br />
But I, with shuddering lips, to him replied:<br />
"Fame is the aramanth that fools desire<br />
My soul's price is beyond thy jewel's pride<br />
Thou has a guerdon, is it not for hire?"<br />
<br />
Wealth brought to me a purse, whose glancing gold<br />
Mocked the sun's rays, grown dull as iron rust,<br />
And pressed it in my hand, saying "Behold<br />
The corner-stone of fame, the means of lust"<br />
And I: "In thee I put but little trust<br />
Shameful, most vile, accursed of God's ire,<br />
Dross of the dunghill's most detested dust,<br />
Thou has a guerdon, is it not for hire?"<br />
<br />
Christ came to me, alone and sorrowful,<br />
And offered me a cross, saying to me,<br />
"I have great joys to give most bountiful.<br />
Carry this through the world, and when the sea<br />
Of death is past, then is prepared for thee<br />
A house of many mansions." My desire<br />
Hid not from me the vileness of his plea:--<br />
'Thou has a guerdon, is it not for hire?'<br />
</div>Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-56432697220618513052011-03-14T03:32:00.000-07:002011-03-14T03:32:29.344-07:00Η Καρδιά Μας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Η καρδιά μας είναι ένα κύμα που δεν σπάει<br />
Στην ακρογιαλιά. Ποιος μαντεύει τη θάλασσα<br />
Απ' όπου βγαίνει η καρδιά μας; Αλλά είναι η<br />
Καρδιά μας ένα κύμα μυστικό, χωρίς αφρό.<br />
Βουβά πιάνει μια στεριά κι αθόρυβα σκαλίζει<br />
Το ανάγλυφο ενός πόθου, που δεν ξέρει<br />
Απογοήτευση κι αγνοεί τη ησυχία.</div>Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-53297527602385120202011-03-14T03:25:00.000-07:002011-03-14T03:25:30.222-07:00Άλλοτε Η Θάλασσα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Άλλοτε η θάλασσα μας είχε σηκώσει στα φτερά της<br />
Μαζί της κατεβαίναμε στόν ύπνο<br />
Μαζί της ψαρεύαμε τα πουλιά στόν αγέρα<br />
Τις ημέρες κολυμπούσαμε μέσα στις φωνές και τα χρώματα<br />
Τα βράδια ξαπλώναμε κάτω απ' τα δέντρα και τα σύννεφα<br />
Τις νύχτες ξυπνούσαμε για να τραγουδήσουμε<br />
Ήταν τότε ο καιρός τρικυμία χαλασμός κόσμου<br />
Και μονάχα ύστερα ησυχία<br />
Αλλά εμείς πηγαίναμε χωρίς να μας εμποδίζει κανείς<br />
Να σκορπάμε και να παίρνουμε χαρά<br />
Από τους βράχους ως τα βουνά μάς οδηγούσε ο Γαλαξίας<br />
Και όταν έλειπε η θάλασσα ήταν κοντά ο Θεός. </div>Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-38999535392818566412011-03-14T03:14:00.000-07:002011-03-14T03:14:02.880-07:00Ο Φόβος Του Θανάτου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Κάποτε γίνεται ο φόβος του θανάτου<br />
Ύπνος βαθύς και τον σκεπάζει ο Τειρεσίας·<br />
Σαν νυχτοφύλακας σε ώρα υπηρεσίας<br />
Που αποκοιμήθηκε στην άγρυπνη σκιά του.<br />
<br />
Γι’ αυτό προσφεύγουμε στη λύπη των ονείρων<br />
Μ’ ένα υπόλοιπο ντροπής κι αθανασίας,<br />
Κι ο μελανόπτερος επάνω μας σωσίας<br />
Άλλοτε σκύβει λυρικός κι άλλωτε είρων.<br />
<br />
Κι όταν <b>βραδιάζει σαν αθώωση του ασώτου,</b><br />
Κι ο ουρανός μετεωρίζεται και παίρνει<br />
Όλο το μέσα της ζωής για να νυχτώσει,<br />
<br />
Είναι επόμενο να στρέφουμε με τόση<br />
Πνοή στη μαντική του δύναμη, ωσότου<br />
Ο σπαραγμός του την καινούρια μέρα σπέρνει.</div>Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-18988300701159482332011-03-14T03:05:00.000-07:002011-03-14T03:05:21.837-07:00Αντίκλητος Της Λύπης Των Αιθέρων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Στον ουρανό δεν έζησα ποτέ μου<br />
Κι όμως θυμούμαι κι εύχομαι το φως του<br />
Τις νύχτες όταν δέομαι του αγνώστου<br />
Θεού σε μια ζωή μεσοπολέμου.<br />
<br />
Μονάκριβος δεν είμαι, δεν πιστεύω<br />
Πως πύκνωσε ο κόσμος για να ζήσω<br />
Για μια στιγμή θα στάθηκε πιο πίσω<br />
Ο θάνατος και μ' άφησε ν' ανέβω.<br />
<br />
Ίσως η μοίρα φρόντισε να μείνω<br />
<b>Αντίκλητος της λύπης των αιθέρων</b><br />
Για να τελώ των σκοτεινών εταίρων<br />
Τη μνήμη και τη δόξα τους να κλίνω. </div>Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-37555283818386447342011-01-22T02:49:00.000-08:002011-01-22T02:49:32.105-08:00ΦρεγάδαΟ καθρέφτης ζωγραφίζει το πορτραίτο της,<br />
Για τα κατσαρά της καίει το καμινέτο της,<br />
Φιγουρίνι ξεφυλλίζει κάνα φόρεμα,<br />
Ντεκολτέ να φανερώνει τ' άσπρα της λαιμά,<br />
Το κραγιόν τα δυό της χείλια βάφει κρεμεζί,<br />
Να τα δει τ' αγόρι απ' τ' αντίκρυ μαγαζί.<br />
<br />
Να τα δει να παραγγείλει ούζα δεύτερα<br />
Να φυτρώσουνε στον ήλιο κόκκινα φτερά,<br />
Κόκκινα φτερά στον ήλιο και καήκανε,<br />
Οι δραγάτες στο περβόλι μπαινοβγήκανε,<br />
Μέρα φεύγει κι άλλη μέρα κι ήτανε σαν ψες<br />
Νυφικό που το 'χες τάξει και δεν το 'ραψες.<br />
<br />
Προπολεμικιά φρεγάδα με τα όλα της,<br />
Τα φτιασίδια, τα κολιέ της, τα βραχιόλια της<br />
Να κοιτάει απ' το κάδρο την παλιά γωνιά,<br />
Έφυγε και ξαρματώθη σ' άλλη γειτονιά<br />
Νύχτα βγήκε για σεργιάνι, νύχτα χάθηκε<br />
Άσπρο γιασεμί το 'λέγαν και μαράθηκε.Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-71892291388309810832011-01-22T02:43:00.000-08:002011-01-22T22:38:21.212-08:00Με ΔόσειςΚρυώνουμε, πατέρες, μας σαρώνουν<br />
Διατάγματα θανάτου· τις αργίες<br />
Τα σώματα πονούν και ζευγαρώνουν·<br />
Σε γάμους, σε βαφτίσια, σε κηδείες,<br />
Φοβόμαστε και μας κατευοδώνουν<br />
Στις παγερές του σύμπαντος βεγγέρες<br />
Κυρίες των δυνάμεων, μητέρες.<br />
<br />
Στηρίχτηκεν η κλίμακα στη γη μου<br />
Μα πέρασε τα σύννεφα κι εχάθη·<br />
Κι ανέβαινε τις σκάλες της πνοής μου<br />
Ο αγώνας των αγγέλων, που απ' τα βάθη<br />
Μετέφεραν τη φλόγα της ζωής μου·<br />
Κι έπεφτε αργά σαν στάχτη η βασιλεία<br />
Των ουρανών στην άδεια πολιτεία<br />
<br />
Και σκέπασε τις μέρες μου σαν φάσμα<br />
Η λύπη σας, πατέρες, κι η σοφία,<br />
Μα κράτησα για μια στιγμή στο χάσμα<br />
Του κόσμου που αποσύρθηκε με βία<br />
Μια δόξα που λαμπάδιασε σαν άσμα:<br />
<b>Θεέ, με δόσεις παίρνε με μαζί σου</b><br />
Στο φως του τεχνητού σου παραδείσου.Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-87690515572744658022011-01-22T02:34:00.001-08:002011-01-22T02:34:20.641-08:00Καλλυντικό ΨυχήςΦθινόπωρο στου Στρέφη κι όλο πέφτει<br />
<b>Βροχούλα, της ψυχής καλλυντικό</b>.Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-84820031838036262422011-01-22T02:32:00.000-08:002011-01-22T22:43:49.368-08:00Ο ΟυρανόςΣτον ουρανό θα χάθηκαν τα χρόνια,<br />
Πατημασιές θηράματος στα χιόνια<br />
Εκεί θα προσμετρήθηκαν οι μέρες,<br />
Για μια παρτίδα φως με τους αιθέρες.<br />
<br />
Ο ουρανός θησαύριζε τις νύχτες<br />
Τοκίζοντας τους μαύρους ωροδείχτες<br />
Και ρήμαζε τη χώρα των ονείρων<br />
Με τάγματα αγγέλων και μαρτύρων.<br />
<br />
Στον ουρανό πληρώνουμε το νοίκι<br />
Για μια ζωή που μόλις μας ανήκει<br />
Και λίγο λίγο δίνουμε το σώμα<br />
Στον ουρανό, εικόνα, και στο χώμα.<br />
<br />
Εκεί τα βράδια κάνουν περιπάτους<br />
Των φίλων οι σκιές με τα καλά τους<br />
Κι από ψηλά κοιτάζουνε την πόλη<br />
Ηλεκτρικό, τις νύχτες, περιβόλι.<br />
<br />
Στον ουρανό γυρίζουμε τα μάτια<br />
Για κάποια παιδικά μας μονοπάτια<br />
Κι αθροίζουμε πιο αίθριοι στο φως του<br />
Σκοτάδια, προμηνύματα του αγνώστου.<br />
<br />
Στο λίγο που μας δόθηκε εδώ κάτω<br />
Να καρτερούμε φως καλοσυνάτο,<br />
Μας ψηλαφεί τ' αδιάφορό του ύφος<br />
Το σώμα, την ψυχή, σαν τοκογλύφος.<br />
<br />
Στον ουρανό, θα λέμε, πήγες, Χρήστο<br />
Να ζήσεις εν κρυπτώ και παραβύστω<br />
Μα το πρωί εκείνο στου Ζωγράφου<br />
Στην παγωνιά σωπαίναμε του τάφου.Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-8116694718459894632011-01-22T02:28:00.001-08:002011-01-22T02:28:34.216-08:00Ερωτική ΕξίσωσηΟ έρωτας, λοιπόν, μας εξισώνει<br />
Απόλυτα, σαν να 'μαστε φαντάροι,<br />
Μονάχα προς τα πάνω, προς τη χάρη<br />
Του κόσμου που δεν πλάστηκε με σκόνη.Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-70317374932765293002011-01-22T02:22:00.000-08:002011-01-22T02:22:47.802-08:00Η Γλώσσα Της ΧαράςΚι όλα τ' αστρανάμματα μαζί<br />
Κι όλα τα τραγούδια των κυμάτων<br />
Κι ό,τι υπάρχει ακόμα κι ό,τι ζει<br />
Έξω από τη νάρκη των μνημάτων. <br />
<br />
Όλα με τη γλώσσα της χαράς<br />
Με καλούν να ζήσω μα - ω, τι κρίμα!...<br />
Άμοιρη ψυχή, μη σπαρταράς<br />
Κάτι με τραβά σε κάποιο μνήμα.Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-30760854241607151282011-01-22T02:17:00.001-08:002011-01-22T02:17:47.276-08:00Το Πλοίο Περιμένει<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Το πλοίο περιμένει<br />
Γιατί την τελευταία στιγμή κοντά μου να φανείς;<br />
Δε θα μ'αποχαιρέταγε σαν θά 'φευγα κανείς,<br />
Και θά 'φευγα αδιάφορος σαν από χώρα ξένη.<br />
Μα τώρα με τον τόπο αυτό, κάποια φιλία με δένει<br />
Και τα δεσμά μου τα όμορφα να σπάσω δεν μπορώ,<br />
Κι ενώ να μείνω θα 'θελα πολύ, κοντά σας να χαρώ<br />
Το πλοίο περιμένει</div>Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-68486880528923594332010-12-28T04:37:00.000-08:002010-12-28T04:37:10.797-08:00Θα Μπορούσα Να Τον Είχα ΑγαπήσειΕίμαστε φάτσα με φάτσα<br />
Με τον εχθρό μου.<br />
Ένα γραφείο μονάχα μας χωρίζει<br />
Σα χαράκωμα ή σαν τάφος.<br />
Πίσω απ' τις αξιοπρεπείς μας μάσκες<br />
Από πολύ βαθιά ανεβαίνει και μας καίει το μίσος.<br />
Και να που τούτη τη στιγμή,<br />
Τώρα που παίζεται η ζωή μου,<br />
Ανακαλύπτω στη μορφή του πως<br />
Θα μπορούσα να τον είχα αγαπήσει.<br />
Να που τούτη τη στιγμή ανακαλύπτει<br />
Στη μορφή μου<br />
Πως θα μπορούσε να με είχε αγαπήσει.Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-48180713264303718152010-12-28T04:24:00.000-08:002010-12-28T04:24:51.618-08:00Έλαιον, Ου Θυσίαν<i>Έλαιον θέλω και ου θυσίαν</i><br />
Κι εμείς που θυσιαστήκαμε;<br />
Κι εμείς που δε λαδώσαμε;Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-49581051411485502852010-08-01T17:25:00.001-07:002010-08-01T17:25:23.361-07:00Το Βλέμμα Σου Δεν ΈδυσεΤο βλέμμα σου δεν έδυσε<br />
Θα πάω στον ήλιο να το δω που φέγγει<br />
Θα πάω στα μάτια σου να κελαηδήσω<br />
Δε θα μιλάς, δε θα μιλάς ποτέ σου<br />
Θα σε φιλώ και θα φιλάς τον ήλιο<br />
Δε θα με μέλει αν δε φιλάς εμένα<br />
Θα σε φιλώ και θα πετάς στον ήλιο<br />
Θα σ'αγαπώ και θα σε βλέπω εντός μου<br />
Σαν να μην έχεις πια να κελαηδήσεις<br />
Σαν να μην έχεις πια φωνή σου μέσα<br />
Σαν να μην έχεις πια το πρόσωπό σου<br />
Κι όμως να τρέχεις με το πρόσωπό μου<br />
Με τη φωνή μου να σηκώνεις χώμα<br />
Στον ήλιο να το ρίχνεις τραγουδώνταςEliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-77429234938218301752010-08-01T17:19:00.000-07:002010-08-01T17:19:03.214-07:00Να Κοιμάσαι ΝηστικόςΝα κοιμάσαι νηστικός σε μια σοφίτα<br />
Να είσαι ο τεμπέλης του σπιτιού<br />
Να γίνεσαι σκουπίδι<br />
Όταν ανοίγεται ένα λερωμένο στόμα<br />
Θα σηκώσω το γιακά<br />
Για να φύγω σαν ληστής<br />
Από το δικό μου σπίτι<br />
Θα κοιμηθώ στους δρόμους<br />
Για να νιώσω ολάκερη την πολιτεία<br />
Να τουρτουρίζει μαζί μου<br />
Στο παλτό μου έχω ένα λεκὲ<br />
Αλλά είναι καλό που δεν τον βλέπω<br />
Θα το ξαπλώσω χάμω<br />
Και θα στρωθώ πάνω του<br />
Να πιω λίγη βραδιά<br />
Στη γωνιά του έρημου κήπου<br />
Θα αιστανθώ τη σελήνη<br />
Όπως δεν αιστάνθηκα τίποτε<br />
Στη ζωή μου<br />
Θα την αιστανθώ στα χείλια μου<br />
Σαν ένα αχλάδι<br />
Στα μάγουλα<br />
Σαν άλλα μάγουλα.Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-84700620708894746362010-08-01T16:38:00.000-07:002010-08-01T16:38:03.601-07:00PasswordΌλος ο κόσμος θέλει password<br />
Κι εγώ δεν ξέρω αν είμαι χρήστης.Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-4352320891109825842010-07-23T16:22:00.000-07:002010-08-01T16:38:41.240-07:00ΉδηΜια γυναίκα στο δρόμο<br />
Μαλώνει το παιδάκι της<br />
«Δε θα πάμε σπίτι;<br />
Θα σε κρεμάσω ανάποδα»<br />
Γύρισα κι είδα το μικρό:<br />
Ήτανε ήδη κρεμασμένο.Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-28296384933095365702010-07-23T16:18:00.001-07:002010-07-23T16:18:39.954-07:00ΧόρτασηΤο γατί μου<br />
Δε χορταίνει μόνο με χάδια<br />
Θέλει και φαΐ.<br />
Το κορμί μου<br />
Δε χορταίνει μόνο με φαΐ<br />
Θέλει και χάδια.Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-68300238759943585902010-07-23T16:15:00.000-07:002010-07-23T16:15:37.759-07:00Οι ΤσαλακωμένοιΌταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,<br />
Ο νους μου πάει στους τσαλακωμένους,<br />
Σ' αυτούς που ώρες στέκονται σε μία ουρά,<br />
Έξω από μια πόρτα ή μπροστά σ' έναν υπάλληλο,<br />
Κι εκλιπαρούν με μια αίτηση στο χέρι<br />
Για μια υπογραφή, για μια ψευτοσύνταξη.<br />
Όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,<br />
Γίνομαι ένα με τους τσαλακωμένους.Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-14783647352248628942010-07-23T16:10:00.001-07:002010-07-23T16:10:41.911-07:00Τι Να Τα Κάνω Τα Τραγούδια ΣαςΤι να τα κάνω τα τραγούδια σας<br />
Ποτέ δε λένε την αλήθεια<br />
Ο κόσμος υποφέρει και πονά<br />
Κι εσείς τα ίδια παραμύθια.<br />
<br />
Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας<br />
Είναι πολύ ζαχαρωμένα<br />
Ταιριάζουν σε σοκολατόπαιδα<br />
Μα δεν ταιριάζουνε για μένα.Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4526519125739148975.post-20043737073037160822010-07-23T16:06:00.001-07:002010-07-23T16:06:42.553-07:00Ο Χρόνος Κι Η ΣυναλλαγήΌ,τι μας γλύκανε, το ξέπλυνε ο χρόνος κι η συναλλαγή.Eliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.com0