Η Γλώσσα Της Χαράς

Κι όλα τ' αστρανάμματα μαζί
Κι όλα τα τραγούδια των κυμάτων
Κι ό,τι υπάρχει ακόμα κι ό,τι ζει
Έξω από τη νάρκη των μνημάτων.

Όλα με τη γλώσσα της χαράς
Με καλούν να ζήσω μα - ω, τι κρίμα!...
Άμοιρη ψυχή, μη σπαρταράς
Κάτι με τραβά σε κάποιο μνήμα.