Με Δόσεις

Κρυώνουμε, πατέρες, μας σαρώνουν
Διατάγματα θανάτου· τις αργίες
Τα σώματα πονούν και ζευγαρώνουν·
Σε γάμους, σε βαφτίσια, σε κηδείες,
Φοβόμαστε και μας κατευοδώνουν
Στις παγερές του σύμπαντος βεγγέρες
Κυρίες των δυνάμεων, μητέρες.

Στηρίχτηκεν η κλίμακα στη γη μου
Μα πέρασε τα σύννεφα κι εχάθη·
Κι ανέβαινε τις σκάλες της πνοής μου
Ο αγώνας των αγγέλων, που απ' τα βάθη
Μετέφεραν τη φλόγα της ζωής μου·
Κι έπεφτε αργά σαν στάχτη η βασιλεία
Των ουρανών στην άδεια πολιτεία

Και σκέπασε τις μέρες μου σαν φάσμα
Η λύπη σας, πατέρες, κι η σοφία,
Μα κράτησα για μια στιγμή στο χάσμα
Του κόσμου που αποσύρθηκε με βία
Μια δόξα που λαμπάδιασε σαν άσμα:
Θεέ, με δόσεις παίρνε με μαζί σου
Στο φως του τεχνητού σου παραδείσου.